fracture
- 1. Geol./Teknol.
- sin. point de rupture
Material bat hausten den tokia; hausten denean erakusten duen azala.
Material bat hausten den tokia; hausten denean erakusten duen azala.
Zenbait mineralek egitura ahuleko planoen arabera apurtzeko duten era.
Materialen erresistentzian, solido bat indar baten eraginpean elastikotasun-muga gainditu eta bi zatitan bereiztea. Erresistentziaren azken muga da, eta, eskuarki, elastikotasun-muga gainditu ondorengo fase plastikoaren hurrengoa da.