obiparo
- 1. Zool.
- sin. errule
Kanpo-ingurunean garatzen diren arrautzen bidez ugaltzen den animalia-espeziea. Ernalketa emearen gorputzaren barruan nahiz kanpo-ingurunean gerta daiteke. Animalien artean modalitate arruntena da, eta eboluzioan lehenik agertu zena. Obobibiparismoa eta bibiparismoa obiparismotik eratorriak dira.