labiatu
- 1. Bot.
- sin. ezpaindun
Loreez mintzatuz, ezpaina edo ezpainak dituena; bereziki kalizan eta korolan ezpain bat edo bi dituena.
Loreez mintzatuz, ezpaina edo ezpainak dituena; bereziki kalizan eta korolan ezpain bat edo bi dituena.
Dikotiledoneoen klaseko zenbait mulu eta landare belarkara. Aurkako hosto bakunak, ebakidura laukiko zurtoina eta bertizilo laburretan elkartuta dauden lore ezpainbikoak dituzte. Erromeroa, izpilikua, oreganoa eta abar hartzen dituen Labiatae familia osatzen dute.