estai
- 1. Ekol.
- sin. estai altitudinal
Landarediaren altitudearen araberako zonazioan bereizten diren maila desberdinetako bakoitza.
Landarediaren altitudearen araberako zonazioan bereizten diren maila desberdinetako bakoitza.
Sailkapen kronoestratigrafikoaren hierarkian bosgarren maila, seriea baino beheragokoa. Haren baliokide geokronologikoa adina da.
Belaontzietan, mastak finkatzeko, bakoitzaren burutik branka aldera eta behera ondo tenkatuta paratzen den soka edo kablea. Batzuetan brankari lotzen zaio, besteetan aurreko mastaren oinari, edo masprezari. Bela batzuk (fokeak, estai-belak eta abar) bertan lotzen dira.