entzungailu
- 1. Elektron.
- sin. aurikular
Belarrian jarrita, entzuteko erabiltzen den tresna elektronikoa. Seinale elektrikoak soinu-uhin bihurtzen dituen transduktore elektroakustiko bat da, hau da, bozgorailu txiki bat. Askotan, buruan doitzen den kasko-itxurako egitura batean finkatuta egoten da; halakoetan, bi entzungailuz osatuta egoten da egitura, bat belarri bakoitzaren parean egon dadin.