barreiapen

1. Fis.
sin. barreiadura, difusio

Magnitude baten (kontzentrazio, tenperatura, presio eta abarren) gradienteak eraginda, gas, likido zein solidoen partikulak (atomoak, molekulak, ioiak, zatiki esekiak...) berez higitzea. Barreiaduraren eragilea partikulen ausazko higidura da, bero-energiarekin lotuta dagoena. Disoluzio eta nahasteetan, partikulak kontzentrazio handiko gunetik txikikora higitzen dira, kontzentrazioa berdindu arte.