behaviorismo

1. Orok.
sin. conductismo

Psikologiaren korrontea, aztergaitzat beha daitekeen portaera hartzen duena eta introspekzio bidezko datuak, egiaztaezintzat jotzen dituenez, ikertze-eremutik kanpo uzten dituena. Bestetik, behaviorismoaren arabera banakoaren garapena eta ikasketa esperientziaren bidezkoa da, eta kanpo-estimuluei ematen zaizkien erantzunen arrakastaren/porrotaren bidez moldatuz doa. Innatismori kontrajarria.