Landare-pigmentu garrantzitsuenak pigmentu fotosintetikoak dira: klorofilak, karotenoideak eta fikobilinak.

Klorofilak porfirina deituriko tetrapirrol heteroziklotik eratortzen diren pigmentu berdeak dira. Goi-mailako landareek bost klorofila-mota izaten dituzte: a, b, c, d eta e klorofilak; horietatik, a klorofila izaten da ugariena, fotosintesi oxigenikoa egiten duten organismo guztietan agertzen baita. Bakterio fotosintetikoek bakterioklorofila pigmentua izaten dute.

Ezkerrean, a klorofilaren egitura; eskuinean, a eta b klorofilen argi-xurgapenaren espektroa

Klorofila-molekulei esker, argi-energia energia kimiko bihur daiteke. Horretarako, hiru funtzio betetzen dituzte landareen fotosintesi-prozesuan: argi ikusgaia xurgatzen dute, antena modura jokatuz; energia hori klorofila-molekula batetik bestera transferitzen dute erresonantzia bidezko transferentzia deritzon prozesuaren bidez; eta, azkenik, klorofila-molekula batek oxidazio kimikoa jasaten du, elektroi bat askatuz eta ondoko beste molekula bat erreduzituz.

Karotenoide eta fikobilinak fotosintesian klorofilei laguntzen dieten pigmentuak dira. Argi ikusgaiaren espektro osoa erabiltzen laguntzen dute, klorofilek xurgatzen ez dituzten uhin-luzerak xurgatuz. Karotenoide ezagunena -karotenoa da, azenarioan agertzen den pigmentu hori-laranja. Fikobilinak proteinei kobalenteki lotuta egoten diren pigmentu urdin-gorriak dira. Zianobakterioetako fikozianina eta fikoeritrina dira ezagunenak.

Zenbait karotenoide-molekula

Animalien zenbait organo eta ehunetan (azala, ilea, tegumentua, begiak eta odola, adibidez), pigmentu-mota ezberdinak aurki ditzakegu.

Melanina azal eta ileetako melanozitoek ekoizten duten pigmentu arrea da. Poliazetileno-, polipirol- eta polianilina-molekula organikoek eta haien polimeroek osatzen dituzte zelularen zitoplasman metatzen diren melanina-garauak. Eguzki-argiak bultzatzen du melanina-sintesia. Melaninak, giza azaleko pigmentazioaz gainera, argi ultramorearen aurkako babesa eskaintzen du. Melanina ekoizteko arazoek (tirosinasa entzimaren gabezia genetikoaren ondorio) albinismoa ekar lezakete, baita azaleko minbizia ere.

Ornodunetan O2-aren garraioaz arduratzen diren hemoglobina (odolean) eta mioglobina (muskuluan) proteinek kolore gorriko hemo pigmentua daramate kobalenteki lotuta. Hemo taldea klorofilen talde bereko tetrapirrol ziklikoa da. Hemoak heterozikloaren erdialdean Fe2+ atomo bat darama; klorofilek, berriz, Mg2+ atomo bat. Ornogabeetan (molusku, araknido eta krustazeoetan) hemozianina proteinak betetzen du oxigenoa garraiatzeko funtzio hori. Bi kobre-atomo dituen pigmentua  du proteina horrek, eta kolore urdina hartzen du.

Ezkerrean, hemo taldedun hemoglobina proteina; eskuinean, plastozianina proteina

Begietako erretinan (bastoi-zeluletan), argiaren xurgapenaz arduratzeko, opsina proteinaz eta horri lotuta dagoen 11-cis-erretinal izeneko aldehido-molekulaz osatutako errodopsina pigmentu gorri-purpura dugu. Zuri-beltzeko ikusmenaz arduratzen da. Argi distiratsupean, bastoi-zelulak gehiegizko kitzikapenetik babesteko, errodopsina apurtu egiten da, eta opsina eta erretinala askatzen dira. Iluntasun-egoerara bueltatzean, opsina eta erretinala lotu eta errodopsina funtzionala eratzen da. Koloretako ikusmena lortzeko, mota bat baino gehiagotako erretinal eta opsina proteinez osatutako konplexuak ditugu kono-zeluletan.

Diskoaren kanpoko segmentuan dagoen errodopsinaren diagrama eskematikoa