solutu

1. Kim.
Disoluzio batean, disolbatzen den substantzia.

Solutua Edit

Egilea: Nestor Etxebarria

SOLUTUA

Disoluzio batek izaeraren edo jatorriaren araberako solutuak izan ditzake, hala nola solutu polarrak, ionizagarriak eta gasak. Solutuak disolbatzaile batean disolbatzeko duen abiadura aldatu egiten da inguruneko baldintzen arabera: tenperatura, presioa, solidoaren partikula-tamaina eta abar.

Edonola ere, solutuaren kantitate jakin bat disolbatu ondoren, ezinezkoa da disoluzio-prozesuarekin jarraitzea, hots, ezin daiteke solutu gehiago disolbatu. Disoluzioan dagoen solutu-kontzentrazio maximo horri asetasun-kontzentrazio deritzo, eta disoluzioari, asea. Kasu batzuetan, tenperatura igotzen badugu, solutu gehiago disolbatzea lor daiteke; halakoei disoluzio gainase deritze.

Disoluzioak disolbatzaile puruarekin alderatuz dituen propietate fisikoak aldatu egiten dira disolbatua duen solutuaren izaeraren eta kontzentrazioaren arabera. Propietate horien artean, lurrun-presioa eta irakite- eta izozte-tenperatura ditugu.